Beste opstappers, vrienden van Vriendschap,
Ik heb er lang over nagedacht en het valt me niet mee. Ik neem afscheid van Vriendschap. Na 12 jaar intensief varen met Vriendschap en met jullie heb ik besloten om er mee te stoppen. Hoewel het afscheid van Vriendschap me zwaar valt staat mijn besluit vast. Ik heb daar een paar redenen voor die ik jullie niet wil onthouden.
Ik heb natuurlijk altijd fantastisch gevaren met jullie en ons fantastische scheepje. De laatste jaren werd het alleen steeds meer een opgave om me voor de weekenden en de weken op te laden. Het is namelijk nogal vermoeiend om schipper te zijn. De verantwoordelijkheid is groot. Tijdens het varen komt de veiligheid van schip en bemanning altijd op de eerste plaats. Ik voelde me naast schipper tijdens het varen ook altijd heel verantwoordelijk voor het groepsproces. Dat groepsproces verloopt niet altijd even makkelijk.
Daarnaast is door de manier waarop wij de boel hebben georganiseerd het schip niet altijd beschikbaar als ik zou willen varen en andersom, als ik moest varen had ik niet altijd zin. Ik heb het afgelopen jaar geprobeerd om wat minder als schipper voor open weekenden te varen en wat meer met vrienden. Het blijkt dat afspreken met vrienden ook niet zo makkelijk is als de agenda zo lang van te voren moet worden vastgesteld: mensen hebben in het weekend dat ik had gepland natuurlijk net iets anders te doen. Ik kan dan niet zeggen, dan doen we het toch een weekend later? De vaarkalender is daarvoor te rigide. Mensen hebben zich al aangemeld, schippers hebben hun eigen plannen.
De derde belangrijke reden is dat Carol dit schip te groot vindt om mee te varen, maar te klein om op te verblijven. Ik wil toch graag met haar varen (en zij met mij), maar dat moet dus op een ander scheepje. We denken aan een schokker van een meter of 11. Dat is veel handzamer dan een skûtsje. Ik heb slechte ervaringen met 2 schepen tegelijk.
Ik hoopt dat jullie begrip hebben voor deze keuze. Wat er met Vriendschap gebeurt is nog niet duidelijk. Bernard en Coby beraden zich nog op hun toekomst met Vriendschap. Ze zullen hun plannen voor de korte termijn in een apart mailtje aan jullie toesturen.
Het is de bedoeling dat we tijdens de strontrace afscheid nemen. Om iedereen de kans te geven nog een keer met mij te varen doen we dit jaar de stronttocht. Dan is er geen beperking op het aantal bemanningsleden en dus kan iedereen mee.
Tot slot een citaat van John F. Kennedy. Change is the law of life. And those who look only to the past or present are certain to miss the future.
Hartelijke zeilgroet,
Rob Meerwijk
Rob, ik hoorde al zoiets van Martijn Ras…. Wat jammer, maar begrijpelijk.
Ik was natuurlijk vooral heel verbaasd om het te horen, omdat we net daarvoor zo leuk met elkaar hadden opgezeild over het IJsselmeer en in het Hofmeer voor anker hadden gelegen. Rare gewaarwording.
Ik hoop je nog te (blijven) zien tijdens de Strontrace!!
doeg Jantien
Dag Rob,
Dat klinkt als een weloverwogen afscheid van een periode in je leven. We hebben het er weleens over gehad en je hebt me toen verteld welke plek de vriendschap in je leven/hart heeft. Zal geen makkelijke beslissing zijn geweest.
We begrepen al dat je niet ging stronten dit jaar. ik had je willen vragen om mee te gaan met de Karin bemanning. Toen hoorde ik dat je ging stronttochten. Ik weet op het moment niet wat jullie plannen zijn. onze uitnodiging staat in ieder geval.
Tot volgende week,
groet, Hugo
Hoi Rob,
ondanks dat ik slechts 1 keer een weekend met je mee heb gevaren, kan ik niet naders zeggen: jammer.
Had komend seizoen graag meer van je willen leren op de Vriendschap.
Nogmaals bedankt voor het superzeilweekend een maandje geleden, het ga je goed.
groet
Alfred