Dinsdag heb ik het scheepje van de oude eigenaren, Nico en Christine van Schaik overgedragen gekregen. Dan kan ik toch zonder jokken zeggen dat ik een Zeeschouw van Van Schaik heb. Zij hebben zoveel liefde in het schip gestoken, dan is het een hele eer dat ik de nieuwe eigenaar mag zijn. Na een uitgebreide toelichting, rondleiding en cursus in het varen met ’t Schouwspel ben ik vertrokken. Het was warm en zonning, hoewel het pas begin mei was. Het was evengoed prachtig weer. Carol heeft me gebracht, maar na de uitleg was zij van boord gegaan, omdat ze moest werken. Ik ben op de motor van Almere Haven naar Muiderzand gevaren om daar op mijn gemak op te tuigen en alles nog eens te inspecteren.

Zeilen hijsen

Eindelijk zeilen. En wat ging dat mooi. Het scheepje zeilt verrassend goed. Ik kan het roer gewoon loslaten en dan gaan koffiezetten, of een broodje smeren. Dat gaat zowel aan de wind als op ruime koersen. Ook op de motor is hij heel koersvast. De zeilen zijn niet nieuw meer, maar nog wel in uitstekende staat. Net als het hele schip is er niets op aan te merken. Het schip heeft zoveel handigheidjes, dat je er bijna dol van wordt. Ik noem alleen al de extra lummelpot, zodat je in rust de giek hoger kan zetten, voor meer hoofdruimte in de kuip.

Voor Anker

Net voorbij de ingang van Pampushaven viel de wind helemaal weg. Hij was ZO-3 tot die tijd. Dat was een tegenvaller. Uiteindelijk ben ik nog dobberend bij Marken terechtgekomen. Daar heb ik de nacht doorgebracht met een olielampje in het want. Het toplicht is defect, daar moet ik gauw eens naar kijken. Toen ik wakker werd stond de wind uit het westen, kracht 3-4. Dat zag er goed uit. Om kwart over zes heb ik de zeilen gehesen en vertrok ik met een goede gang naar Enkhuizen. Maar ook dit duurde weer niet lang. Het werd warm, de vliegjes kwamen weer, en de wind viel weer weg. Omdat ik toch wel die dag in Workum wilde aankomen heb ik toen de motor gestart.

IJsselmeer

In de sluizen op het naviduct in Enkhuizen lag ik met 2 grote klippers in de sluis. Best spannend alleen, want je kunt niet én twee trossen vasthouden, én stootwillen. Maar de schipper van de achterste klipper had empathie met mij en hij voer rustig weg. In de andere sluis lag de schipper van een nieuw gebouwd botterjacht. Hij klom speciaal van zijn schip om mij te complimenteren met de prachtige zeeschouw. Complimentjes ben ik natuurlijk gewend als ik met de Piipster Vriendschap vaar, of met de Deense Junior Akka, maar met een “Spekbak” had ik dat toch niet verwacht. Na Enkhuizen draaide de wind naar Noordnoordwest en nam toe tot 3. Dat werd kruisen. Tegen de tijd dat ik bij het Mirnserklif was aangeland, draaide de wind naar Westnoordwest en nam toe tot kracht 5. Behoorlijk hoge golven op het Vrouwezand, maar daar hadden het schip en ik niet veel moeite mee. Achteraf had ik wel de botterfok moeten vervangen door de kleine fok.

Overstag

Het overstag gaan in mijn eentje ging steeds soepeler. Ik had gelukkig kunnen oefenen bij weinig wind. Toen ik over het Vrouwenzand heen was, draaide de wind uiteraard weer naar het Noorden en nam weer af tot 3. De golven namen natuurlijk niet direct af. Ik zou weten wat tegen wind en golven opboksen betekent. Om 9 uur ’s avonds kwam ik in Workum aan, nadat ik de complimenten van Cornelie en van Hugo van Aalderen had ontvangen. Nu eerst potje koken. Dat was op de ruwe zee niet gelukt. De havenkom lag vol met binnenvaarders, de slaapschepen voor de deelnemers aan de elfstedenwandeltocht. Er was nog net een plaatsje aan de remmingswerken voor een schouwtje.

Te lage bruggen

Ik had nog een heel avontuur om mijn schip voor de deur te krijgen. Er liggen allemaal vaste bruggen over de vaart naar mijn huis. En het ging best goed, tot ik bij het voorlaatste bruggetje kwam, vanaf Workum. Daar kwam ik net 3cm te kort. Brug te laag. Dus weer helemaal terug, Inthiemasloot, Fluessen, via Koudum, en dan vanaf de kant van Hindeloopen aanvallen. Dat ging gelukkig wel. Ik heb al wel bedacht dat ik dit alleen als winterligplaats ga gebruiken. Dit is te bewerkelijk. Het wordt dus gewoon de jachthaven. Voor een plaatsje voor of achter Vriendschap in Workum sta ik op de wachtlijst.